Johnny van Doorn
Johnny van Doorn
(alias ´Johnny the Selfkicker´)
     Opium en het einde van de winter


... En de winter wist van geen wijken. In Amsterdam leefde ik als een onderduiker in een kelder, samen met een paar opiumklanten. Er was een meisje bij.
 
Opium, dat ging er bij mij best in. Een plakje 0 in de koffie, en ik had het warm. Een inkapseling van onzichtbaar dons, een sentimentele gloed. Je kreeg er wat jeuk van, maar het was heerlijk om je te krabben - al kon het wc-talent wel eens falen door verstopping.
 
  Seks was op opium minder belangrijk. Het aanraken van het meisje was genoeg. Ongekende huiveringen, ongekende vertes ... Melancholieke landschappen trokken ,. voorbij als in een vertraagde film. Samen met haar op een matras liggend waande ik me in een oase.
 
   Onze kelder was een toverkelder. Onwillekeurig moest ik denken aan de opium-achtige atmosferen van Edgar Allan Poe. Geen verschil tussen dag en nacht. Bij ons gingen de schemerlampen pas uit als de lampen het begaven. Af en toe schepten we een luchtje. Ik droomde in het keldertje over het hiernamaals. Een onvoorstelbare dimensie, maar het bestond. Het Niets vond ik zo mager, ik geloof er niet in.
 
   Plotseling werd ik zo geil als een aap. M'n vitale delen leken onder een iele elektrische stroom te staan. Het meisje lag tegen me aangedrukt. Een bleekdoorschijnend gezicht; muizengeritsel achter het behang.
 
  Ik nam haar in mijn armen. Traag en loom kwam ik met mijn geslacht onder haar jurk, en maakte liefde met haar dicht bij de gloeiende kachel, als lagen we in de brandende zon op het strand van rumeiland Jamaïca.
 
  Je zou denken dat je al in het hiernamaals was. Opium gaf je dat gevoel. Eeuwig neuken zonder ooit klaar te komen. Het zou een straf kunnen zijn in Dantes Inferno. Al neuken gelijktijdig miljoenen mensen over de gehele wereld, het is en blijft een bijzondere kick. Alsof we de enigen zijn. Priemende tieten met levensgrote tepels onder een doorzichtig nachtgewaad. De malse kut open en bloot. Pornografiko!

   En we eten een broodje kaas, rijden in een auto rond - we doen dat allemaal. God heeft ons raar geschapen, uniek doch zo breekbaar zou ik haast zalvend zeggen. Want de praatjes over de volmaaktheid van het menselijk lichaam neem ik met een korreltje zout.  

#Dichter

Leesuur.nl is een idee van Theo Knippenberg